محسن رنانی
به نام حضرت عشق
صدیقه علوی نژاد، آن نرگس مست کودکان امروز و دیده نگران کودکان آینده پر کشید!
هر چه سنش بالاتر می‌رفت، دلش برای آینده کشور بیشتر می‌تپید و برای کودکان این دیار بی‌قرارتر می‌شد. تازه داشت روی فرآیندهای تکاملی مغز کودکان کار می‌کرد تا درک بهتری از فرآیند تربیت پیدا کند. مدام کتاب می‌خواند و از دستاوردهای علوم مغزی درباره کودکان سخن می‌گفت. تو گویی روز به روز داشت به حال و هوای کودکی برمی‌گشت. وقتی با او گفت‌وگو می‌کردی غبطه می‌خوردی که چقدر پویا و پرانگیزه و پرانرژی است این زن. کرونا یک جان را نگرفت بلکه یک دشت از گل‌های نرگس را از ما ربود.
و دیگر چه می‌توان گفت از خسران پرواز روح‌هایی چنین بلند و امیدوار، در زمانه‌ای که آکنده از کوتاهی و ناامیدی است. بی‌گمان روحش شادمانه‌تر خواهد بود هر چه ما برای سعادت آینده کودکان این دیار بکوشیم.
روحش شاد، یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
محسن رنانی/ ۱۲ تیر ۱۴۰۰
خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست
تاب آن زلف پریشان تو بی چیزی نیست
