محسن رنانیدوستی این فایل صوتی را از خانمی در نقد «صبر شادمانه» برایم فرستاده است. از دیدگاه جالبی صبر شادمانه را دیده است: اطمینان از تولد یک نوزاد و انتظار نه ماهه برای آن.
او در نقد غمناک خویش، ناخواسته، امکان تفسیری تازه و دلپذیر از صبر شادمانه را برای ما گشوده است:
مطمئن باشیم متولد خواهد شد، پس شادمانه صبر می‌کنیم. هر روز که می‌گذرد این جنین دارد خون می‌مکد و رشد می‌کند و می‌رسد و به زودی متولد خواهد شد. و این تولد البته سخت و دردناک است اما حتما متولد خواهد شد. پس، گرچه نباید خطر کرد و با عجله بی‌جا برای سزارین، جان نوزاد را به خطر انداخت؛ درعین‌حال، صبر شادمانه برای این تولد، به معنی بی خیالی یا مراقبت نکردن یا تغذیه نکردن نوزادی که قرار است متولد شود نیست.
کوتاه است، شنیدنش را توصیه می‌کنم:
