محسن رنانیسخنرانی حسن عباسی در دانشگاه اصفهان، واکنش‌های متعددی را در پی داشت. این سخنرانی به دعوت بسیج دانشجویی در روز ۱۷ اردیبهشت ماه با موضوع «حضور حداکثری، جمهوری دوازدهم» در تالار پیامبر اعظم دانشگاه اصفهان، برگزار شده بود.
گزارش سخنرانی حسن عباسی در دانشگاه اصفهان در: خبرگزاری ایمنا
اظهارات تند حسن عباسی علیه محسن رنانی در دانشگاه اصفهان را می‌توانید در اینجا بشنوید.
بیانیه هیات نظارت و معاونت فرهنگی دانشگاه اصفهان در واکنش به سخنان حسن عباسی
پیرو سخنان حسن عباسی در دانشگاه اصفهان، هیات نظارت بر فعالیت تشکل های اسلامی دانشگاه اصفهان، متشکل از دکتر هوشنگ طالبی رئیس دانشگاه، حجت الاسلام میثم شریف سرپرست نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری و دکتر محمد جواد لیاقت دار نماینده وزیر علوم تحقیقات و فناوری در هیات نظارت بر تشکل های اسلامی، بیانه‌ای صادر نمودند.
پیوند به متن بیانیه فوق در وبسایت دانشگاه اصفهان
پیوند به تصویر بیانیه فوق در وبسایت دانشگاه اصفهان
همچنین معاونت فرهنگی-اجتماعی دانشگاه اصفهان، در واکنش به سخنان حسن عباسی در این دانشگاه، بیانیه‌ای صادر کرده است.
پیوند به متن بیانیه معاونت فرهنگی-اجتماعی دانشگاه اصفهان
واکنش حسن عباسی به صدور بیانیه‌های رسمی توسط دانشگاه اصفهان
حسن عباسی در سخنرانی روز ۱۸ اردیبهشت خود در دانشگاه هنر اصفهان، نسبت به صدور بیانیه رسمی از سوی رئیس دانشگاه اصفهان و معاونت فرهنگی-اجتماعی این دانشگاه، واکنش نشان داد.
پیوند به گزارش و فیلم سخنرانی حسن عباسی در دانشگاه هنر اصفهان در: خبرگزاری ایمنا
بیانیه انجمن علمی اقتصاد دانشگاه اصفهان
بسم الله الرحمن الرحیم
سیاست زدگی و سیاست بازی به هیچ وجه مورد تأیید نیست اما سیاست گری و برخوردار شدن از قدرت فهم و تحلیل سیاسی، نیاز مبرم دانشجویان و دانشگاه‌هاست. “مقام معظم رهبری”
گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید/ گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم
دانشگاه این یگانه سنگر علم و معرفت و اخلاق، محلی است که باید درس علم آموزی، دینداری، شجاعت و اخلاق را یاد بگیریم، محلی است که به رهنمود مولای متقیان، حضرت علی(ع) ادب و احترام شاگرد به استاد را فرا می‌گیریم، محلی است که یاد می‌گیریم که چگونه در مقابل سختی‌ها، ناملایمت‌ها و ناسزاها راه ادب را پیش بگیریم، یاد می‌گیریم که بصریت سیاسی داشته باشیم، یاد می‌گیریم که به عقاید مختلف احترام بگذاریم، یاد می‌گیریم که چطور به مخالف خود اجازه‌ی سخن گفتن دهیم، یاد می‌گیریم که نقد کنیم و اجازه‌ی نقد شدن بدهیم اما متاسفانه در این راه کسانی هستند که به بیراهه می‌روند و سیاست زده شرط ادب را فراموش میکنند، کسانی که خود را عوام فریبانه صاحب‌نظر در همه‌ی امور می‌دانند و سخنانشان نه علمی است و نه سازنده و تنها در جهت جناحی‌گری و تخریب است، تخریبی که نتیجه‌ی آن سیاست‌زدگی دانشجویان است و نه ترقی بصیرت سیاسیشان، دانشجویانی که امید آینده‌ی کشورمان هستند و تربیت آنها در گرو امروز آن‌هاست با سخنرانی‌های این چنینی تحت‌الشعاع قرار می‌گیرند، سخنانی که رنگ و بویی از ادب و احترام نبرده است و در دانشگاه جایی ندارد، سخنانی که قلب هر دانشجویی را بدرد می‌آمورد، از سخنانی بی‌پایه و اساس درباره‌ی علم اقتصاد تا بی‌احترامی به اساتید شریف این گروه و زیر سوال بردن دانشجویان این رشته و توهین به استاد محترم این گروه، دکتر محسن رنانی، استادی که در اولین قدم درس ادب و انسانیت را به ما آموختند، استادی که همیشه دغدغه‌مند مسائل و مشکلات کشور و تربیت دانشجویان بوده‌اند و همه‌ی این هتک حرمت‌ها در فضای مقدس دانشگاه اتفاق می‌افتد، فضایی که باید محل رشد باشد و نه تخریب، محل ادب باشد و نه بی‌ادبی و محل سواد باشد و نه بی‌سوادی؛ در حال امید است که متولیان این امر به خاطر این بی‌حرمتی در دانشگاه مغفرت بطلبند و پاسخگوی این عمل شنیع باشند.
از خدا جوییم توفیق ادب/ بی ادب محروم ماند از لطف رب
انجمن علمی دانشجویی اقتصاد دانشگاه اصفهان
امضای طومار توسط اساتید و دانشجویان دانشگاه اصفهان
جمعی از اساتید و دانشجویان دانشگاه اصفهان نیز نسبت به سخنان حسن عباسی در دانشگاه اصفهان واکنش نشان دادند. آنان با امضای طوماری از محسن رنانی استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان حمایت کردند.
همچنین، پس از آن که آقای حسن عباسی در سخنرانی خود در دانشگاه اصفهان گفت به زودی درب دانشکده اقتصاد دانشگاه اصفهان «گِل» گرفته می‌شود، دانشجویان اقدام به «گُل» باران کردن درب و دیوار اتاق استادان این دانشکده کردند.
برخی از دیگر واکنش‌ها به این سخنرانی:
از باغسار دانشگاه تا باتلاق گاوخونی
نرگس گنجی، دانشیار دانشگاه اصفهان
۱۸ اردیبهشت ۹۶
در حکمت هشتاد و دوم نهج البلاغه به نقل از امام علی (علیه السلام) آمده است:
مَنْ تَرَکَ قَوْلَ لا أَدْرِی أُصِیبَتْ مَقَاتِلُهُ
یعنی هر کس «نمی دانم» گفتن را ترک کند، بر جانگاهش ضربت خورد!
اهل بلاغت می دانند و مفسران این حدیث نیز نوشته اند که: مراد از قتل و هلاکت در اینجا بیشتر هلاکت روحی و اخلاقی و در نهایت بمعنای دوزخی شدن است!
این حدیث از شنیدن عربده جویی و علامه نمایی هاتکی هالک که در عالم اوهام خود را سالک می-شمارد فرایاد من آمد. باری در ده سالۀ اخیر به علت آلودگی فضای فرهنگی و انحطاط اخلاقی برخی از مسئولان ندانمکار، خودشیفته و حرفنشنو، شمار خودشیفتگان و استاد نمایان رو به فزونی رفت و جرأت بوالفضولان و معرکه گیران کم مایه، خودنما و کم اطلاع دو چندان شد! هر روز از گوشه ای استادنمایی سر بیرون میکند و از سر عقده و حسد، استادان راستین را که جور استاد به ز مهر پدر دانسته اند و دامن قناعت به کمر همت فراچیده اند، آماج لعن و طعن و مخاطب عربده کشی خود قرار می دهند و احدی جلودار آنها نیست.
بهترین تالارهای سخنرانی در دانشگاه ها و مراکز فرهنگی، با نقد بیت المال و به نام کار فرهنگی در خدمت این شعبده بازان و عربده جویان قرار میگیرد تا با احساسات و افکار نسل جوان بازی کنند و عقده گشایی فرمایند.
یک روز به حوزۀ دین و دانش حمله می کنند و خود را منتقد حضرت آیت الله جوادی آملی و نقاد حکمت صدرایی و مگس عرصۀ سیمرغ میشوند و زمانی دست تطاول از آستین سبکسری بر می آورند تا به سرپنجۀ چرکینِ هتاکی، روی مبارکِ استادان پاکدل و دیده ور دانشگاه را بخراشند و جامۀ هفت چاک شهرت خود بیش از گذشته بیالایند.
دریغا که خواب عدالت پیشگان و عدالت خانه داران بسی سنگین تر از آن است که عرصه اندکی بر این هتاکان آلوده دهن تنگ شود و جولان افسارِ گسیختۀ این بد مرامان پایان گیرد.
در آستانه انتخاب اردیبهشتی ملت ایران، در این باغسار بی خزان هزار جریب و این کبوترخانه پرواز اندیشه های جوان – یعنی دانشگاه اصفهان – استاد نمایان درس نخوانده که بوی خزان مرگ شنیده اند، و از بیم و خشم کف بر دهان آورده، دشنامهای مندرس خود را چون برگ خزان، جوان فرو میریزند و در خانۀ معرفت، بی مایه از معرفت و حرمت، اهل خانه آماج یاوه سرایی میکنند و سر میزبان به قلماسنگ نمکدان می شکنند!
معذورم بدارید از بردن نامی، شهره به فحاشی و بدمرامی، پناه پرورده وصول طلبان بیاصول و مهرنمایان قهرآلود، بی خبر از تعادل و اعتدال، و نادانستۀ مقصد و مکتب نرفتۀ اقتصاد، که در تالار پیامبر اعظم اسلام علیه و علی آله السلام، درگسترۀ دانشگاه اصفهان، نعرۀ انکر الاصوات برداشته تا شاید بر سیمای تابناک بزرگانی چون استادِ تمام و ادیب همام، برادر ایمانی حضرت دکتر محسن رنانی، معتکف معبد دانش، و عقاب قاف بینش لکۀ تهمتی بیفکند و کلوخ دشنامی نثار کند!
ناگفته پیداست که طعن و لعن استادان و دانشوران، خود روشن ترین نشان جهل و نادانی است. آنکه از درس و دانش بویی برده باشد، بیتردید دانشگاه را محترم می دارد و با خود علامه دانی در هر موضوع و مجالی سخن نمیراند و اسباب خندۀ اهل فن و هیاهوی جماعت نمی شود و خود را (به فرمودۀ مولا) به درۀ هلاکت و فلاکت نمیافکند.
دریغا! که متولیان و کلیدداران حرم دانشگاه در این چهار سال دولت روحانی و ولایت ایمانی، از ترس تهمت های باطل، و به ملاحظات بیحاصل، پیوسته درها را چهارطاق بر همگان حتی هتاکان و اراجیف بافان بازداشته و راه گشوده اند تا هر از گاهی بیخویشی زبان پریش و سودا زده، از بساط گشودۀ دانشگاه کالا بدزد و اذهان پاک جوانان بی خبر و زودباور را آماج دروغزنی و آسمان و ریسمان بافی زشت خود کند.
در برابر یورش نا اهلان و نامحرمان حریم دانشگاه، نه امیدی به استقامت نقیبان و کلید داران بسته ایم و نه به دادرسی دیر رس منادیان داد عدالتخانه نظر داریم. همچنان لب صبر میگزیم و خون خشم میمزیم. نظر به درهای گشودۀ آسمان و دست توانمند تقدیر داریم تا بسا جریان تند جوبارههای جاری از بارانهای شگفت اردیبهشت ۹۶ و یا نسیم روحانی «ریاح مبشرات» ننگ بی فرهنگی را دامن بوستانهای هزار جریب بروبد یا بشوید و به باتلاق گاو خونی بیندازد.
از تالار پیامبر اعظم تا محضر جعفر بن محمد (س)
حامد صفایی‌پور
۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۶
من چند روز قبل نامه سرگشاده و انتقادی خود به یکی از سخنرانی‌های آتشین حسن عباسی را که در سال ۹۱ نوشته بودم در کانال هم‌پیشانی بازنشر نمودم. دلیل این بود که می دیدم شوربختانه این «آقای عباسی» همان آقای عباسی قبلی است و در ایام انتخابات هم جان و انگیزه تازه گرفته و با روش همیشگی به جنگ افروزی مشغول است. فریاد می زند و دانشجویان -به خصوص دانشجویان مذهبی و انقلابی- را تحریک میکند. تا اینکه امروز بخش‌هایی از سخنرانی دو روز گذشتۀ او در دانشگاه اصفهان را شنیدم. سخنرانی که چه عرض کنم، شما فرض کنید مرد خشمگینی را زندانی کرده اند و تا ساعتی دیگر قرار است مجازات شود؛ او میله های زندان را گرفته و بر صغیر و کبیر فحش می دهد. سر بر میله‌ها می کوبد و فریاد می زند! … کجا؟ تالار پیامبر اعظم(ص) در دانشگاه اصفهان؛ به دعوت کی؟ (شوربختانه) بسیج محترم دانشجویی و به چه کسی فحش می‌دهد؟ به دکتر محسن رنانی، استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان، که تقریبا بیشتر روزهای سال، بعد از ظهر ها در اتاقش می نشیند و به پرسشها و نقد و نظرهای دانشجویان پاسخ می‌دهد. استادی که همه سخنرانی هایش را با «از خدا جوییم توفیق ادب/ بی ادب محروم ماند از لطف رب» آغاز می-کند.
وقتی کسی به چالش‌های سخنرانی های قبلی‌اش پاسخ نمی دهد، نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم به میدان گفت‌وگو وارد شود و «خود-اصلاحی» برای طرفین صورت گیرد. این است که فعلا صلاح را بر سکوت درباره دعاوی او می بینیم که همگی از جنس دعاوی قبلی اند که در نقد پیشین به آن پرداختم.
با این حال نمی توانم از ابراز تاثر دردمندانه برای سرشت و سرنوشت امروزین دانشگاه ننالم. مگر نه اینکه قرار است دانشگاه الگوی خردورزی مشفقانه، گفتگوهای نقادانه و اخلاق علم ورزی باشد؟ حالا جای تاسف ندارد که در تالار این دانشگاه فریاد کشی می‌شود و بخشی از دانشجویان از شنیدن «هل من مبارز» و بخشی با هو کردن این گلادیاتورِ تنها به وجد می آیند!؟ آیا اینجا دانشگاه جمهوری اسلامی است؟ قدمگاه استادان و فضیلت مردان؟ دلیل‌آوران و استناددهان سخت‌کوش و شکیبا؟ دانشگاه هیچ! آیا این نمونه ای از گوش به فرمانی‌ها و پیاده سازی‌های استراتژیست اصلی نظام در موضوع برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی و نقد اخلاقی و منصفانه است؟ یا للعجب! چرا همیشه آراسته ترین شعارها در کف چرک دستان است؟ آیا این دهان‌های کف بر لب و رگ‌های ورم کرده می‌خواهند جنبش تولید علم و سبک زندگی اسلامی و کرسی نظریه پردازی را بیاندازد؟! … .
در هیاهوی فریادهای آقای عباسی و طرفدارانش و در تالار پیامبر اعظم، تصویری از گفت‌وگوی صادق آل محمد(ص) در کنار کعبه می‌بینم که به حرف‌های تند و کفرآمیز «ابن ابی العوجا» با متانت گوش می‌دهد و با نفوذ نگاه خود، طرفداران دو آتشه خود را به شنیدن و سنجیدن دعوت میکند؛ و آن چنان بحث را پی‌جویی میکند که حریف را به این گمان می اندازد که گویی تا دقایقی دیگر، کشتی احتجاجات «جعفر بن محمد» به گل می‌نشیند! اما چون سخن آغاز میکند، ابن ابی‌العوجا احساس میکند گویی گنجشکی در میان بالهای شاهینی دلیر است که از سر مهربانی او را امان داده و اکنون در محضر درس نشانده است! … در درخشش این تصویر از زشتی این رویداد تلخ فاصله می گیرم و برای غربت دین و آیین محمد(ص) در میان مروجان، آه می‌کشم. این آهِ سرد «همدردی کوچکی» باشد با غم «بی هشامی(۱)» «صادق»ها و منادیان حق که همواره و همیشه تربیت شاگردانی دل‌آرام، پر امید، خوش اندیش و مهربان را آرزو میکنند.
پی‌نوشت:
(۱) هشام بن حکم، از شاگردان ممتاز و زبده امام جعفر صادق(ع) بود که در برخی موضوعات از جمله موضوع تبیین ولایت اهل بیت برای گفت‌وگو و مناظره نمایندگی تام داشت و بارها مورد تشویق امام قرار گرفت. برای مطالعه احوال و گفتار او به کتاب هشام بن حکم، متکلم معروف قرن دوم، تالیف سید احمد صفایی، انتسارات دانشگاه تهران مراجعه فرمایید.
مشاهده این یادداشت در: پایگاه خبری-تحلیلی هم‌نوا
قبیحه ای به نام “فحاشی”
سید غلامرضا دوازده امامی
عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان
انقلاب اسلامی، در پی آن بود که گفتمانی مبتنی بر عقلانیت و معنویت را در ایران حاکم کند تا دنیایی که دچار بحران معنا و اخلاق بود را متاثر سازد.انقلاب مدعی آن بود که بر شیوه و سیره رسولی سیر می کند که رسالت بزرگ او بر اعتلا و اهتزاز “اخلاق” بوده است. همان که خدای رحمان در قرآن، ارسال او را رحمتی نه برای ایمانیان بلکه برای جهانیان دانست (وماارسلناک الا رحمه للعالمین)واین رحمت و شفقت بر خلق و اسوه اخلاق را یک خلق عظیم خواند. (انک لعلی خلق عظیم) پیامبری که رسالت خویش را بر ارتقا و اعتبار مکرمت های اخلاقی می دانست. (انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق) همان که امیر مومنان در توصیف اش گوید(معلن الحق بالحق)(پیامبر در بیان و دعوت ، از راستی و درستی، سود می برد و از بیراهه بی اخلاقی و قبیحه بد اخلاقی،دور بود. سیاست و حکومت در نگرش پیشوایان راستین و آسمانی بشدت تحت تاثیر اخلاق است. معنویت و انسانیت از بسامد واژه هایی است که در منظومه معرفتی دین بکار رفته است. امام علی هدف از امارت و حکومت خویش را (الا ان اقیم حقا او ادفع باطلا) دانسته و چه حقی والاتر از اخلاق و انسانیت و چه باطلی منحط تر از فحاشی و بی اخلاقی و چه دردی بالاتر و چه غمی جانسوزتر از آن که، به جای گفتمان انقلاب اسلامی که شالوده آن اخلاق بود ،کفتمان و فحاشی ، شالوده شکن و جایگزین شد. انقلابی که فرزانگانی چون مطهری و بهشتی، با دانش خویش، در دانشگاه ، تئوری پردازی کردند و با سیره خود انسان ساز شدند، عده ای به اسم آن فحاشی می کنند. مگر با لفاظی و بازی با واژه ها و وام گرفتن از این و آن، می شود تئوری ساز شد و از استراتژی سخن گفت. (می کنم قافیه ها را پس و پیش.. تا شوم نابغه دوره خویش) ساخت و ساحتی که عده ای بر ساخته اند، ساختی است متوهم ساز، کوتوله پرور و برای کوتاه فکران که خروجی آن “فحاشی” است.آنان که به چهره بزرگان و دلسوزانی چون جوادی آملی، ظریف و رنانی ،چنگ می کشند و رنگ می پاشند تا کوتوله بودن، انحطاط افکار و سفاهت آنان معلوم نشود. آنان که به دروغ خود را سخنگوی سرداران سرو قامت و راستینی چون همت، زین الدین، خرازی و باکری، دانسته اند که با سیره و سجایای اخلاقی خود، سپاه و سپاهیان را چون معبدی پاک ساخته بودند. “هما گو مفکن سایه شرف هرگز بر آن دیار که طوطی کم از زغن باشد”بگذاریم تا گفتمان انقلاب اسلامی که عقلانیت و معنویت بود، دوباره حاکم شود، تا “قبیحه فحاشی” در ساحت دانشگاه و در جمع فرهیختگان و فرهنگیان ، محکوم و مخذول شود. باید دانسته شود، با سرهنگی نمی توان کار فرهنگی کرد مگر آن که سرهنگ با فرهنگ باشد. اگر قبیحه ای به نام “فحاشی” کریهانه در دانشگاه اصفهان رخ نمود و بر ساحت دانش و دانشوران ،اسائه ادب و اهانت نمود، از زبان رند عالم سوز و خواجه خوبان، به آن عزیزان می گوییم:
“گر حسودی بدی گفت و رفیقی رنجید .. گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم”
بیانیه کانون کارآفرینی استان اصفهان
اساتید معظم اقتصاد دانشگاه اصفهان سلام
این روزها که اقتصاد ایران دوران سخت گذار از اقتصاد نفتی به اقتصاد مبتنی بر کارآفرینی و ارزش آفرینی را طی می کند، روند رو به رشد مناسبات اجتماعی و سیاسی می تواند به کاهش هزینه های اقتصادی و اجتماعی این گذار کمک نماید. دوره های گذار، نقاط عطفی هستند که جهت و رشد نمودارهای توسعه را تحت تأثیر قرار می دهند. شرایط پیرامونی دوران گذار نیازمند رصد همه جانبه و دقیق عوامل تآثیر گذار است. شفافیت و نظارت عامه بر رفتار و عملکرد کنشگران اصلی، بخش مهمی از این رصد را تشکیل می دهد. قرار دادن عوامل تعیین کننده در اتاقهای شیشه ای به بهبود و خالص سازی آنان کمک می نماید. هر چه شفافتر و روشنتر عوامل کلیدی شرایط پیرامونی توسعه رصد شود، سرعت و اعتبار تغییرات پیشبرنده بیشتر و مطمئن تر خواهد بود. یکی از عوامل پیرامونی بسیار مؤثر بر دوره گذر، فرهنگ گفتگو و ادبیات حاکم بر تعاملات کنشگران اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. منابع ارزشمند ادبی و آموزه های غنی اخلاقی ایرانی و اسلامی گنجینه ی ارزشمندی است که می تواند فرهنگ گفتگوی اینروزها را حمایت و تقویت نماید. آسیبهای جدی کشور از سوی کمبود ها و نقصانهای فرهنگ گفتگو در طول تاریخ ایران بر کسی پوشیده نیست ولی اگر همه طرفها و عوامل این فرهنگ با دقت و دغدغه به حفظ و ارتقاء آن نکوشند شاید عمارتی که سالیان دراز از مصالح نص صریح وحی منزل، کلام معصومین علیهم سلام، متفکران، فیلسوفان، شعرا و دانشمندان بنا شده به یکبار فرو ریزد و شرایط دوران سخت گذار را سختر یا امر محال گرداند.
متاسفانه اخیراً شاهد سخنرانی ها و اظهار نظرهایی از سوی پاره ای از صاحب نظران هستیم که بی محابا فرهنگ گفتگوی اسلامی ایرانی را در خطر اضمحلال قرار میدهند. استفاده از سفسطه بجای منطق و کاربرد اصطلاحات متعارف علمی و تخصصی در جایگاهی بغیر از خود و تأسی به روشهای مجادله و تخریب شخصیتی طرف مقابل هر چند دستارهای نخنما هستند، ولی هنوز توان آتش زدن قیصریه ها را دارند و اگر با هیجانات احساس محور بهم آمیزند به خطری بزرگ برای دوران گذار اقتصاد تبدیل می شوند. بدیهی است که دل کندن از اقتصاد متکی بر نفت که پیوسته در دست سیاستمداران و عوامل قدرت بوده است با دل نگرانیهایی همراه باشد ولی اگر بر این امر که از سال اول بعد از پایان جنگ تحمیلی همه سران قوا و رهبر فرزانه انقلاب به آن تأکید داشته اند، اعتقاد راسخ داشته باشیم باید و باید بر تحمل طرفهای تازه اقتصاد که بر خواسته از دل طبیعت اقتصاد و اجتماع هستند اعتماد کنیم، از اهانت به دانشمندان صاحب نظر هر چند مخالف ما، بپرهیزیم، به آرامش و شفافیت فضای گفتگو پایبند باشیم، از هرزه زبانی و تند خویی کلامی و فیزیکی بر حذر باشیم و بر اصول فرهنگ مدارا و دوستی تاکید کنیم. در این راه بزرگ مردم سالاری دینی، هر چند ایران پیشتاز است ولی تنها نیست و همه متفکران روشن ضمیر جهان دل در گرو توسعه این تجربه دارند. کانون کارآفرینی اصفهان از سوی خود اظهار تأسف عمیق و تأثرانگیز اهانت به اساتید نجیب و مسلمان اقتصاد دانشگاه اصفهان را که در سخنرانی اخیر فرد هتاکی انجام شده را اعلام نموده از این اساتید بزرگ که علاوه بر دانش اقتصادی در سلوک اخلاقی و عرفان عملی و نه شعاری جایگاه ارزشمندی دارند استدعا دارد از پاسخگویی و ورود به زمین بازی مجادله بی اثر که جز به برانگیختن احساسات کور حاصلی ندارد، امتناع نمایند. مطمئن باشید حفظ آرامش و دوری از ایجاد فضای التهاب بهترین راه روشن شدن حقیقت است و آنانکه بر تقویت فضای فحاشی، هتک حرمت و سفسطه پا می فشارند ناخواسته در جهت اهداف بدخواهان نظام جمهوری اسلامی قرار دارند. از خداوند شهیدان این خاک شریف می خواهیم شما و ما را به توسعه همه جانبه کشور اسلامی ایران رهنمون فرماید.
کانون کارآفرینی استان اصفهان
