محسن رنانیآقای مسعود صادقی تفسیری متفاوت از صبر شادمانه داده‌اند که می‌خوانیم:
سلام، جناب رنانی در نوشته اخرتون با اشاره به دو بزرگوار فرمودید از شما خواستند در کنج خلوت به تفکر و نگارش بپردازید تا مفید تر و غیر تکراری باشید. در ادامه شما صبر شادمانه و گفت وگوی شادمانه را پیشنهاد و مطرح نمودید.
حال سوالی مهم از منظر شنونده و دنبال کننده این نظر پیش میاد که این سبک صبر شادمانه به منزله یک راهکار بدون در نظر گرفتن جنسیت افراد، مربوط به همه جامعه اعم از نوجوان، جوان، میانسال و سالمند است یا این پیشنهاد جنابعالی به قشر میانسال و سالمند است که بیشتر با عملش سعی در بالانس جامعه به سمت آرامش و شادی و نیکی داشته باشد و نقش بزرگ با گذشت و مهربان رو برای قشر جوان و نوجوان بازی کند. تا طراوت، شادی و زیبایی روابط انسانی را در کنار شور جوانی و استقامت و پایداری جوانان برای دستیابی به اهدافشون، که تغییر یا اصلاح نظام هست، تسهیل کند و ظرفیت جامعه را بالا ببرد.
خواهشمنداست این نکته را روشن بفرمایید که صبر شادمانه همچون گاندی مبارزه بدون خشونت توام با انسانیت برای بزرگسالانه تا الگوی رفتاری برای جوان و امیدهای اینده باشد؛ و توقع از جوانان استقامت و پایداری و پیگیریی و استیفای حقوقشان هست چون رها کردن اعتراض و پیگیر نبودن اتش این مجمر رو خاموش خواهد کرد.
بنظر من شما در قامت یک محقق تاثیر گذار حرفهاتون رو زدید و حالا ناظر شرایط هستید و پیشنهاد صبر شادمانه صرفا شامل حال شما وبزرگسالان خواهد شد نه جوانان خط مقدم اعتراض، تا در کنار تبیین بدون خشونت خواسته ها، با صبر شادمانه فضای گفتگو و تعالی اجتماعی رو ایجاد کنید.
لطفا شفاف این موضوع رو روشن بفرمایید.
